بافت گرانوله و اپیتلیال نشانگر زخم‌های تمیز است و نشانه مرحله تکثیر در (فاز چهار گانه ) و بسته شدن زخم هستند. بافت گرانوله شامل عروق خونی کوچکی هستند که به حفره زخم متصل می‌شوند. بافت گرانوله سالم باید براق و درخشنده و قرمز پررنگ باشند در ظاهر لطیف و دانه دانه به نظر می‌رسند .
بافتی که ناهموار باشد ممکن است که به آسانی خونریزی کند . بافت گرانوله ناسالم یا ناشی از عروق کم یا ناشی از حضور باکتری است و به صورت قرمز روشن یا رنگ پریده یا قرمز تیره دیده می‌شوند.
درمانگر باید درصد بافت گرانوله درزخم و مشخصات آنرا ثبت کند وبرای معاینه بار اول به دقت ارزیابی نموده و چیری را از نظر دور ندارد تا در ارزیابی جلسات بعد مقایسه شود.
لایه اول بافت گرانوله زیر این بافت صورتی رنگ می‌باشد و به رنگ قرمز براق وتیره هست. و باید درصد بافت گرانوله درزخم و مشخصات آن ثبت شود وبرای بار اول زخم به دقت ارزیابی وهمه موارد ثبت شود تادر ارزیابی دیگر مقایسه شود.
زخمی که صورتی رنگ یا قرمز است یافاقد بافت گرانوله است و یا گرانوله بصورت صاف و مسطح باشد نشانه عدم ترمیم زخم است و درانتها علت عدم پیشرفت ترمیم مشخص شود.
درمان زخم‌هایی با ضخامت نسبی و تشکیل اپیدرم بخصوص تکثیر و مهاجرت سلولهای اپیتلیال از لبه زخم و فقدان رشد فولیکول مو در بستر زخم می‌باشد برعکس درمان زخم‌های تمام ضخامت با تشکیل اسکار همراه است و زخم با بافت گرانوله باید پرشود و لبه‌های زخم از هم فاصله دارند و باید زخم اپیتلیزه شود. لبه‌ها منقبض و زخم با مخاط دوباره ظاهر می‌شود.
بنابراین پوشش و مخاط ممکن است در کل بستر زخم در زخم‌های با ضخامت نسبی نه فقط درحاشیه زخم‌های تمام ضخامت رخ می‌دهند و اپیتلیوم جدید صورتی و خشک البته در نژاد سفید پوستان می‌باشد.
بافت گرانوله چه شکلی است؟
بافت گرانوله اغلب به صورت بافت قرمز و ناهموار ظاهر می‌شود که از نظر ظاهری «سنگ‌فرش مانند» توصیف می‌شود. اغلب مرطوب است و ممکن است با کمترین ضربه به راحتی خونریزی کند.
ممکن است برای شما هم پیش آمده باشد که روی زخم به آرامی از این بافت پر می شود.
بافت گرانوله نوعی از بافت است که زخم در حال بهبود را پر می کند. این بافت از ماکروفاژها تشکیل شده است و به حذف مواد زائد و آزادسازی سیتوکین ها کمک می کنند. سیتوکین‌ها به فعال کردن فیبروبلاست‌ها کمک می‌کنند و کلاژن را ساخته ، اندوتلیال‌سازی را آغاز می‌کنند و به تشکیل رگ‌های خونی جدید کمک می‌کنند، فرآیندی که به آن رگ‌زایی میگویند. همچنین گرانولوسیت‌هایی در بافت گرانوله وجود دارد که نوعی گلبول سفید هستند و می‌توانند به مبارزه با عفونت کمک کنند.
وجود بافت گرانوله به چه معناست؟
به طور خلاصه، مشاهده بافت گرانوله در بستر زخم به این معنی است که زخم از مرحله التهابی به مرحله پرولیفراتیو ( تکثیر ) ارتقا یافته است.
در این مرحله از ترمیم زخم اتفاقات مهم سلولی در حال رخ دادن است. متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMPs) که در از بین بردن بافت آسیب دیده و باکتری در فاز التهابی بسیار مفید هستند، شروع به تشکیل رگ های خونی جدید در بستر زخم کرده اند.
در این مرحله تعداد MMP ها شروع به کاهش میکند، که نشانه خوبی است زیرا MMP های مزمن در واقع می توانند باعث تخریب پروتئین های سالم و فاکتورهای رشد شوند و ممکن است بهبود را به تاخیر بیندازند.
سیتوکین ها که سلول هایی هستند که توسط ماکروفاژها تولید می شوند، شروع به افزایش تعداد می کنند و به فیبروبلاست ها می گویند که دست به کار شوند تا بافت و رگ های خونی جدید تشکیل دهند. همچنین احتمالاً شاهد کاهش چهار علامت کلاسیک التهاب خواهید بود: ادم و اریتم اطراف زخم، درد و گرما، که نشان دهنده حرکت زخم به سمت فاز تکثیر و بهبودی پیش می‌رود.
انواع بافت گرانوله
بافت گرانوله هیپوتروفیک
انواع مختلفی از بافت گرانوله وجود دارد که ممکن است با آنها روبرو شوید. ممکن است متوجه شوید که زخم با بافت جدید پر می شود. با این حال، بر خلاف بافت قرمز مرطوب کلاسیک، ممکن است صاف، صورتی یا حتی کمی رنگ پریده به نظر برسد.
این بافت گرانوله هیپوتروفیک است. من این را زخمی می‌دانم که ناامیدانه در تلاش برای التیام است، اما چیزی مانع از آن شده است. این نشان دهنده پرفیوژن ضعیف است و اغلب به دلیل فشار، گردش خون ضعیف، تروما یا عفونت ایجاد می شود. 1 در صورت مشاهده، ارزیابی این عوامل مهم است زیرا تا زمانی که این مسائل اصلاح نشوند بعید است زخم بهبود یابد.
اطمینان حاصل کنید که هرگونه فشار را از روی زخم برداشته اید، آسیب احتمالی را ارزیابی کنید، و در صورت وجود عفونت آنرا ارزیابی و درمان کنید. این باید به کاهش بافت گرانولاسیون هیپوتروفیک کمک کند و اجازه دهد تا بافت گرانوله سالم تری رشد کند.
بافت گرانوله هیپرتروفیک
نوع دیگری از بافت گرانولاسیون که احتمالا مشاهده خواهید کرد، بافت گرانولاسیون هیپرتروفیک است. من فکر می کنم این به عنوان رشد بافت گرانوله در حالت بیش از حد است. همچنان ظاهر مرطوب و قرمز رنگی کلاسیک را خواهد داشت، اما بالای سطح زخم قرار می گیرد. این کار از مهاجرت سلول های اپیتلیال در مرکز زخم جلوگیری می کند و مانع از بهبودی می شود. این اغلب با رطوبت بیش از حد یا حتی عفونت همراه است، بنابراین مطمئن شوید که این موارد را ارزیابی کرده اید. پس از ارزیابی و درمان این عوامل، برخی مداخلات دیگر که ممکن است در نظر بگیرید عبارتند از:
کوتریزاسیون بافت هیپرتروفیک با نیترات نقره. این کار به طور موثر بافت را “برخورد” می کند و به کنترل رشد بیش از حد کمک می کند.
درمان با یک کرم استروئیدی موضعی روزانه به مدت یک تا دو هفته. این می تواند رشد بیش از حد را مدیریت کند و امکان پیشرفت اپیتلیال در سراسر سطح زخم را فراهم کند. اطمینان حاصل کنید که این کرم بیش از 14 روز استفاده نشود زیرا می تواند منجر به آتروفی بیش از حد بافت شود.
ممکن است از خود بپرسید که آیا مداخلاتی وجود دارد که بتوانید برای کمک به تشکیل بافت گرانولاسیون انجام دهید. شما می توانید با موارد زیر به افزایش تکثیر بافت گرانول کمک کنید:
مدیریت اگزودا
انتخاب پانسمان نوین برای ایجاد یک محیط درمانی مرطوب و گرم
برداشتن و دبریدمان بافت نکروزه که باعث افزایش و ماندگاری آنزیم MMP در زخم شود
اطمینان از اینکه بیمار به درستی تغذیه و مایعات دریافت کرده است
ارزیابی و درمان هر گونه بیماری زمینه ای
نتیجه
هنگامی که بافت گرانوله دیده شد، محافظت از آن از مهمترین نقش های درمانگر است . این زمان بهترین زمان استفاده از پانسمانهای کلاژن دار و یا استفاده از سیستم وکیوم تراپی می باشد .
سعی کنید پانسمان ها را در زمان مناسب (یک روز در میان) تعویض کنید تا محیط گرم و مرطوب مناسب ایجاد شود با در نظر گرفتن این نکات بافت گرانوله می‌تواند رشد بهینه داشته باشد و کنتراکچر شود امیدوارم پس از دیدن بافت گرانوله جشن بگیرید که واقعا صحنه زیباییست
